تأثیر تغییر مربیان بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران

چکیده: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تغییرات مربیگری بر عملکرد باشگاه‌های فوتبال لیگ برتر ایران بود. روش‌شناسی: جامعۀ آماری پژوهش، تمامی باشگاه‌های 12 دوره لیگ برتر فوتبال ایران (1380 تا 1392) بودند و نمونه آماری نیز شامل باشگاه‌هایی می‌شد که بیش از 3 فصل در لیگ برتر حضور داشتند. داده‌های پژوهش از بایگانی سازمان لیگ برتر و باشگاه فولاد مبارکه سپاهان استخراج و بهبود یا تنزل رتبه باشگاه‌های فوتبال در هر فصل نسبت به فصل گذشته بر اساس تغییر یا عدم تغییر سرمربی باشگاه‌ها بررسی شدند. از آزمون‌های تجزیه و تحلیل واریانس یک‌طرفه با آزمون تعقیبی گابریل و آزمون t مستقل برای تحلیل داده‌ها در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که ثبات مربیگری تاثیر معنی‌داری بر بهبود عملکرد و تغییرات پیاپی سرمربیان باشگاه نیز تأثیر معنی‌داری بر کاهش عملکرد باشگاه داشت. همچنین نتایج نشان داد تغییر سرمربی سبب 48/1 کاهش رتبه در جدول رده‌بندی لیگ برتر و ثبات سرمربی سبب 19/1 رتبه بهبود در رده‌بندی تیم شد. نتیجه‌گیری: به طور کلی، تحلیل یافته‌های پژوهش از این فرضیه حمایت کرد که ثبات مربیگری با ایجاد زمان کافی برای سرمربیان جهت جذب بازیکنان مورد نظر و پیاده کردن تاکتیک‌ها و فلسفۀ کاری خود، در نهایت سبب بهبود عملکرد باشگاه خواهد شد.